Στην αρχή της νηστείας των Χριστουγέννων γιορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου στο Ναό. Ο ναός είναι ο οίκος του Θεού, είναι ο τόπος που ανήκει μόνο στο Θεό, όπου δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε σκέψεις, ούτε αισθήματα, ούτε επιθυμίες που δεν συμπίπτουν με το θέλημα του Θεού. Και λοιπόν η Αγνή Παρθένα, η Θεοτόκος, εισάγεται - όταν ήταν ακόμα ένα μικρό κορίτσι -  στο Ναό του Κυρίου, δηλαδή μπαίνει σ΄εκείνη τη σφαίρα που δεν υπάρχει εκτός από το Θεό και τη σοφία Του,  τίποτα άλλο. Εμβαθύνει στο να προσεύχεται. Στέκεται μπροστά στο Θεό το Ζώντα. Αφοσιώνεται στις άγιες εργασίες των γυναικών που μπορεί να εκφράζουν – μόνο αν η καρδιά του ανθρώπου είναι ευαίσθητη και καθαρή – τόση αγάπη και φροντίδα.

Και αφοσιωμένη σ΄αυτή την ατμόσφαιρα της παρουσίας του Θεού και της προσκύνησης από τον άνθρωπο, μεγαλώνει και φτάνει - περνώντας τα χρόνια – στην τέλειά της ωριμότητα. Και όταν παρουσιάστηκε μπροστά της ο μεγάλος Αρχάγγελος του Ευαγγελισμού, διακηρύττοντάς της, ότι θα γεννήσει με ένα μυστηριώδη και ανεξήγητο τρόπο τον Κύριο, υπακούει χωρίς αντίρρηση, γεμάτη ευσέβεια, ταπεινοφροσύνη και υπακοή: Είμαι μια δούλη του Κυρίου, ας γίνει το θέλημά Του.

Κατά την διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, ολότελα βυθισμένη στα μυστήρια του Θεού, στο μυστήριο της αγάπης, κατέστη ικανή να γίνει Εκείνη, μέσω της οποίας η αγάπη που μεταμορφώνει τα πάντα και θυσιάζεται στο Σταυρό, μπαίνει μέσα στον κόσμο.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει, ότι η ενσάρκωση του Υιού του Θεού δεν θα ήτανε δυνατή  ούτε χωρίς την συμφωνία της επίγειας Μητέρας Του ούτε χωρίς το θέλημα του Πατέρα του στον Ουρανό. Υπακούοντας ολότελα στο θέλημα του Θεού, αφοσιωμένη ολότελα στο μυστήριο του να Τον αγαπάει και, μέσα από Αυτόν, όλον τον κόσμο Του, κατέστη ικανή να εκφράσει το όνομα του Θεού, εκείνο το άγιο και μυστηριώδες όνομα, που ομοιάζει στην προσωπικότητά Του, μέ όλες τις σκέψεις της, με όλη την καρδιά της, με όλη τη θέλησή της και με όλο το κορμί της. Και έτσι ο Λόγος μπορούσε να γίνει σαρξ και γι΄αυτό με τόση ευσέβεια εκτιμούν την ανυπέρβλητη αγιότητα της Θεοτόκου.

Όχι τυχαία η Εκκλησία αποφάσισε να μας θυμίζει τα Εισόδεια της Θεοτόκου στην αρχή του δρόμου μας προς την συνάντηση της Γεννήσεως του Χριστού, της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού. Η γιορτή σήμερα είναι μια πρόσκληση να ετοιμαστούμε κι εμείς όπως πρέπει, να βυθιστούμε, να καθαρίσουμε την καρδιά μας, να αγιάσουμε τις σκέψεις και τη σάρκα μας, αλλάζοντας την θέλησή μας, ώστε, η αιώνια ζωή που μας έδειξε ο Χριστός, να μπορεί να γεννηθεί μέσα μας. Ώστε εμείς, βυθισμένοι στο θάνατό Του και αναστημένοι μέσα από την Ανάστασή Του τη μέρα της βάφτισής μας, πραγματικά μπορούμε να ταυτιστούμε με Αυτόν, να  ενωθούμε με Αυτόν, όπως τα μέλη του σώματος είναι ενωμένα μεταξύ τους, όπως το σώμα αποτελεί ένα ολόκληρο σύνολο με το κεφάλι.

Η Θεοτόκος γέννησε στον κόσμο το δημιουργικό Λόγο και την ενσαρκωμένη Αγάπη. Και μας δόθηκε η δυνατότητα να ενωθούμε με το Θεό – έτσι, με έναν μυστηριώδη τρόπο - μέσα από τις προσευχές και μια ζωή σύμφωνη με το Ευαγγέλιο, μέσα από την αγάπη στο Θεό και τον πλησίον μας, μέσα από το να αποστρεφόμαστε τον εγωισμό μας για να αφοσιωθούμε στο Θεό και στον πλησίον μας, ώστε να αναστηθούμε κι εμείς μαζί με και μέσα στον Χριστό.

Μπροστά μας βρίσκεται ο δρόμος. Ας τον περάσουμε, όχι μόνο απλά προσδοκώντας ένα θαύμα στο τέλος του, αλλά ας συμμετέχουμε σ΄αυτόν με όλη τη ζωή  και όλη την δημιουργικότητά μας, για να γεννηθεί ο Χριστός και μαζί Του, μέσα μας, καινούργια και χαρούμενη αγάπη, που υπερνικάει τα πάντα, και οδηγεί στην αιώνια ζωή!