Οι άνθρωποι συνήθως γράφουν την γενεαλογία τους για να δείξουν τη δόξα του γένους τους. Θυμίζουν, ανάμεσα στους προγόνους, τους ανθρώπους οι οποίοι ήτανε άριστοι και σημαντικοί στα μάτια του Θεού ή των ανθρώπων. Η γενεαλογία του Χριστού, την οποία διαβάσαμε σήμερα, είναι μια μεγάλη λίστα με ονόματα που μιλάνε, από την μια για ανθρώπινη πίστη, από την άλλη, όμως,  και για την ανθρώπινη προδοσία. Μιλάνε για τον άνθρωπο που ψάχνει το Θεό, που Τον λαχταρά με όλη την ψυχή του, που μέσα από τα κατορθώματα της ζωής του προσπαθεί να νικήσει τον εαυτό του για να αποκτήσει το Θεό, την αλήθεια Του και την αιώνια ζωή. Ταυτόχρονα, μέσα σ΄αυτά τα ονόματα βρίσκουμε πολλά άλλα, τα οποία μιλάνε για ανθρώπινη ντροπή, για την πτώση του ανθρώπου και την απιστία του. Ο Χριστός δεν γράφει την γενεαλογία Του για να αποδείξει την δόξα Του. Γι΄αυτό θα αρκούσε να πει ότι είναι ο Υιός του Θεού. Δείχνει, στην γενεαλογία Του, ότι οι πρόγονοί Του πέρασαν από λαμπρούς δρόμους αλλά και τρομερούς, όπως μας το περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη.

Η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι μόνο απλά η ιστορία, δηλαδή μια περιγραφή της πραγματικότητας  εκείνου του λαού, μέσα στον οποίο γεννήθηκε ο Σωτήρ, ο Χριστός. Είναι επίσης μια εικόνα της ανθρώπινης ψυχής, μια εξομολόγηση όλης της ανθρωπότητας, δείχνει τους δρόμους της, όπως τους βλέπει ο Θεός. Από αυτή την άποψη, η γενεαλογία του Χριστού μας μιλάει για ό,τι συμβαίνει στην ψυχή και στην ζωή μας, όταν ψάχνουμε το Θεό, όταν προχωράμε μέσα από αληθινή αγάπη και αφοσίωση σ΄Αυτόν, πίστη και ειλικρινή ελπίδα, αλλά και αδυναμίες και αμέτρητες πτώσεις και προδοσίες – προδοσίες προς τον Ίδιο το Θεό και προς άλλους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να στηρίζονται σε μας και στην πίστη μας ανεβαίνοντας προς τη Βασιλεία του Ουρανού.

Βλέπετε τώρα, γιατί διαβάζεται πριν τα Χριστούγεννα αυτή η μεγάλη λίστα ονομάτων, την οποία πολλοί από μας – θα μπορούσα να πω όλοι - δεν καταλαβαίνουν. Μάλλον υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας, οι οποίοι θα έπαιρναν αυτή την λίστα ονομάτων, όταν έχουν ελεύθερο χρόνο, για να διαβάσουν αυτά τα ονόματα τουλάχιστο μια φορά στη ζωή τους, ψάχνοντας στην Παλαιά Διαθήκη, τί λέγεται εκεί για τον έναν και τον άλλον. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που μας έδωσαν το Χριστό? Ξέρουμε την πίστη του Αβραάμ, γνωρίζουμε τη θυσία του Ισαάκ, ξέρουμε για την αγνότητα του Ιωσήφ. Καμιά φορά θυμόμαστε και κάποιο άλλο όνομα που μας θυμίζει κάτι. Όλα τα ονόματα, όμως, έχουν να μας πούν πολλά. Πίσω από όλους κρύβεται μια πλούσια ιστορία ζωής.

Ο Χριστός πήρε τα πάντα επάνω του. Το μεγαλείο του ανθρώπου βασίζεται στο γεγονός, ότι χωρίς αυτόν ο Θεός δεν θα μπορούσε να ενσαρκωθεί. Μόνο επειδή ο άνθρωπος είναι τόσο μεγάλος, ώστε να μπορεί να δεχτεί την θεότητα, ο Θεός μπόρεσε να ενσαρκωθεί και να γίνει Άνθρωπος. Έτσι ο Χριστός πήρε επάνω Του και όλη την αδυναμία, την ευθραυστότητα και όλη τη φρίκη του ανθρώπου.

Ας διαβάσουμε αυτά τα ονόματα με τον ίδιο τρόπο, όπως θυμόμαστε ανθρώπους, οι οποίοι έπαιξαν στη ζωή μας ένα σηματικό – και μάλιστα αποφασιστικό – ρόλο! Ας διαβάσουμε αυτά τα ονόματα προσεχτικά, συνειδητοποιώντας, ότι το σώμα του Χριστού υφάνθηκε από  τα σώματα εκείνων των ανθρώπων, ότι η ανθρώπινη ψυχή του Χριστού καθαρίστηκε, βήμα με βήμα, από μια γενεά στην άλλη, και πέρασε από κατόρθωμα σε φρίκη, μέσα από εκείνους τους ανθρώπους.  Ας τους θυμηθούμε σήμερα, ας τους θυμηθούμε και άλλες μέρες στην ζωή μας, με βαθιά ευλάβεια και ευγνωμοσύνη. Μας έδωσαν τον Χριστό. Το σώμα Του είναι το σώμα τους. Η γέννηση του Χριστού είναι η ολοκλήρωση της επίγειας ζωής τους, της πίστης τους, του ψαξίματος και της επιδίωξής τους να πλησιάσουν το Θεό παρά τις αδυναμίες και τις αμαρτίες τους. Ας μάθουμε να βαδίζουμε αυτό το δρόμο, στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους και σ΄ολα όσα τους έκαναν να μοιάζουν με το Θεό. Ας αντιμετωπίσουμε, ας ξεπεράσουμε και ας νικήσουμε με τη βοήθεια της χάρης του Θεού όλα όσα υπάρχουν μέσα μας ανάξια του Θεού και του να είμαστε άνθρωποι.