Την πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση ο Χριστός έστειλε στους μαθητές Του Το Άγιο Πνεύμα Του, Το Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα, αλλά στέλνεται στον κόσμο από το Σωτήρα, τον Χριστό.

Οι μαθητές μαζεύτηκαν για να προσευχηθούν και να θυμηθούν τον σκοτωμένο και αναστημένο Δάσκαλο. Και ξαφνικά παρουσιάστηκαν από τον ουρανό σ΄αυτούς γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς. Σαν φλόγα κατέβηκε σ΄αυτούς το Πνεύμα του Θεού. Και εμπνεύστηκαν και δεν ήτανε πια εκείνοι οι απόστολοι, όπως ήτανε πριν πενήντα μέρες. Τότε ήτανε φρικιασμένοι και γεμάτοι με φόβο, ότι νικήθηκε και σκοτώθηκε ο Δάσακαλός τους. Τώρα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, εμπνευσμένοι από τη πνοή της Αιώνιας ζωής και γεμάτοι από την παρουσία του Θεού, βγήκαν στους ανθρώπους γύρω τους και άρχισαν - χωρίς να το καταλάβουν γιατί – να μιλάνε για το Χριστό σαν για το Θεό,ο οποίος έγινε άνθρωπος. Έλεγαν χωρίς φόβο και με θάρρος, ότι ο Θεός είναι η αγάπη που δεν ξέρει μέτρα, που αγκαλιάζει και περιλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα. Εκείνη η έμπνευση τους γέμισε με τέτοιο θάρρος που,  χάρη σ΄αυτό, πήγανε όχι μόνο για να διακηρύξουν τον Χριστό, αλλά και για να πάθουν, να χτυπηθούν, να βασανιστούν και τέλος να σκοτωθούν. Το Πνεύμα του Θεού χύθηκε επάνω τους, Το πνέυμα του να είναι υιοί του Θεού. Και όπως ο Υιός του Θεού, έγιναν κι εκείνοι υιοί του Θεού. Όπως ο Σωτήρ, ο Χριστός, ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους ανθρώπους με τίμημα τη δική Του ζωή, και οι απόστολοι χάρισαν τη ζωή και το θάνατό τους στους ανθρώπους για να ακούσουν εκείνοι, ότι ο Θεός είναι αγάπη, ότι υπάρχει ενα νόημα στη ζωή, ότι όλοι εμείς είμαστε πολύτιμοι στα μάτια του Θεού και ότι πρέπει να βασίσουμε την ανθρώπινη κοινότητα σε καινούργιες αρχές – όχι πια στη βία, το ψέμμα και τον ανταγωνισμό, αλλά στην αγάπη, τον αμοιβαίο σεβασμό και την προθυμία να κάνουν θυσίες εκείνοι που ξέρουν χαριν των άλλων, που δεν το ξέρουν ακόμα. Ο Χριστός είπε στους μαθητές Τους: Όπως Με έστειλε ο Πατέρας, στέλνω κι εσάς. Σας στέλνω στο θάνατο, στη ζώη, στη νίκη!