Η γλώσσα KJV (King James Version), ήταν αρχαϊκή ακόμη και για τους συγχρόνους, όπως αποδεικνύεται από τα κοσμικά κείμενα της πρωτονεοαγγλικής περιόδου,και το ΧΙΧ αιώνα θεωρήθηκε ως εμπόδιο για την κατανόηση του βιβλικού κειμένου. Μετά από μακρές συζητήσεις, με διάταγμα της Βασίλισσας Βικτωρίας και την ευλογία του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, το 1870 ιδρύθηκε η Επιτροπή για την διόρθωση του KJV, τα περισσότερα μέλη της οποίας ήταν οι ακαδημαϊκοί των Πανεπιστημίων Καίμπριτζ και Οξφόρδης, που είχαν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη θεωρία και την πρακτική της μετάφρασης  . Σύμφωνα με Σ.Ζ.Κάντ, επικράτησε η παράδοση του Καίμπριτζ, της αυστηρής διαβίβασης του περιεχομένου και των χαρακτηριστικών σημείων του αρχικού κειμένου μέσω της λογοτεχνικής γλώσσας (good English style ), που καλείται από αυτόν verbal accuracy tradition . Το 1881 δημοσιεύθηκε η Καινή Διαθήκη,και το Μάιο του 1885 οι εκδοτικοί οίκοι Oxford University Press και Cambridge University Press δημοσίευσαν δύο τύπους διορθωμένης Βίβλου - η λεγόμενη «έκδοση βιβλιοθήκης» με μεγάλη εισαγωγή και σπουδαίες μεταφραστικές παρατηρήσεις, καθώς και η «γενική έκδοση», με σύντομα εισαγωγικά άρθρα και σημαντικότατες μεταφραστικές παρατηρήσεις. Η Αγία Γραφή, που είναι γνωστή ως Revised Version (RV), ή, όπως συχνά αποκαλείται στη σύγχρονη εποχή, British Revised Version (BRV), μέχρι σήμερα είναι το επίσημο κείμενο της Αγγλικανικής Εκκλησίας, καθώς και ένα μνημείο της αγγλικής λογοτεχνικής γλώσσας του ΧΙΧ αιώνα .

Αργότερα εμφανίστηκε το American Standard Version (1901), που συχνά ονομάζεται American Standard Bible, στην ουσία είναι η τακτοποίηση του KJV στους κανόνες της λογοτεχνικής αγγλικής γλώσσας στην αμερικανική μορφή της του ΧΙΧ αιώνα, με ακόμη πιο λεπτή στάση στο πρότυπο του BRV. Το τελευταίο γεγονός έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των αναγνώστων της νέας έκδοσης,και ως αποτέλεσμα, το 1928 δημιουργήθηκε μια μεταφραστική επιτροπή,την εργασία της οποίας χρηματοδοτούσε ο εκδοτικός οίκος « Θωμάς Νίλσον και υιοί», που έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εκδώσει την νέα έκδοση κατά τη διάρκεια των πρώτων 10 ετών.

Οι εκπρόσωποι των διαφόρων προτεσταντικών δογμάτων της Βρετανίας, που δεν αποτελούσαν μέρος της Αγγλικανικής Ένωσης, επίσης, συμμετείχαν στις εργασίες της επιτροπής, μέχρι την έναρξη του Β'Παγκοσμίου Πολέμου. Η διορθωμένη μετάφραση της Καινής Διαθήκης που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1946, αντιμετωπίστηκε αρνητικά απ'αυτούς, λόγω της υπερβολικά δουλικής, κατά την άποψή τους, στάσης στους λεξικούς και στυλιστικούς αρχαϊσμούς. Αργότερα οι προτεσταντικοί βιβλικοί θεολόγοι της Βρετανίας δημιούργησαν τη δική τους μεταφραστική επιτροπή, που αρνήθηκε να επεξεργαστεί το KJV υπέρ νέας μετάφρασης, η οποία κυκλοφόρησε το 1970 (Η Καινή Διαθήκη ήδη το 1961) και ονομάστηκε New English Bible (NEB). Από το 1989 κυκλοφορεί η νέα έκδοση του Revised English Bible (REB).

Η αμερικανική μεταφραστική επιτροπή ολοκλήρωσε την εργασία της το 1959, όταν την ημέρα του αγίου μεταφραστή μακαρίου Ιερωνύμου Στριδώνη (Σεπτέμβριος 30)παρουσιάστηκε η πλήρης δημοσίευση του τροποποιημένου κειμένου της Βίβλου, που είναι γνωστή ως Revised Standard Version (RSV). Το Μάιο του 1977, στον εκδοτικό οίκο Oxford University Press δημοσιεύθηκε ανατύπωση του RVS, που ενσωμάτωσε τα μη κανονικά βιβλία, η μετάφραση των οποίων έχει εγκριθεί από τον Πάπα Παύλο VI και τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Δημήτριο Α'. Έτσι, το RVS έγινε το πρώτο κείμενο της Βίβλου που εγκρίθηκε από ορθοδόξους, καθολικούς και προτεστάντες.

Το ίδιο κείμενο που δημοσιεύτηκε το 1990 είναι το New Revised Standard Version (NRSV). Η μετάφραση Επιτροπή,που εκπόνησε την παρούσα δημοσίευση, έχει τέσσερις κύριους στόχους: πρώτον, να βελτιωθεί η στίξη και η διαίρεση σε παραγράφους. Δεύτερον:να εξαλειφθούν οι αρχαϊσμοί που προέκυψαν από το KJV. Τρίτον, να επανεξεταστεί το κείμενο όσον αφορά την ευφωνία του .Τέταρτον, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των φεμινιστικών οργανώσεων για την αντιμετώπιση των «ανδρικώς προσανατολισμένων εκφράσεων μέσω της χρήσης της περιεκτικής γλώσσας»  .

Όπως βλέπουμε από την ιστορία του KJV και τις νεότερες εκδόσεις του, η Εθνική Βίβλος φαίνεται σε ποιο είδος μεταφράσεων γενετικά ανήκει και η Συνοδική Μετάφραση απαιτεί μια ειδική μεταχείριση ως δημόσιο κτήμα. Η διόρθωση τέτοιοιυ κειμένου, που εκλαμβάνεται συχνά ως ιδανικό, όχι μόνο στον θεολογικό, αλλά και στον πολιτιστικό και ιστορικό τομέα, πρέπει να είναι μια δημόσια πράξη, η οποία πραγματοποιείται με τις καλύτερες επιστημονικές και θεολογικές δυνάμεις.