Η σημερινή γιορτή είναι ταυτόχρονα μέρα μιας θαυμάσιας συνάντησης και μέρα της πρώτης απόλυσης. Μιας θαυμάσιας συνάντησης γιατί φέρνεται στο ναό, στον οίκο του Θεού, ο μονογενής Υιός του Θεού, ο οποίος έγινε υιός της Παρθένου, για να παρασταθεί μπροστά στο πρόσωπο του Θεού του Ζώντος, του Αιώνιου, του Πατέρα Του, πρίν ο κόσμος δημιουργηθεί.
Ήταν επίσης μια συνάντηση μεταξύ αγίων ψυχών και του Σωτήρος τους, τον οποίον προσδοκούσαν. Μια μεγάλη, περίπλοκη ζωή - πλήρης χάριτος του Θεου – είχανε περάσει ο Συμεών και η Άννα. Ό ένας και η άλλη είχαν δεχτεί μια υπόσχεση να μην πεθάνουν πριν να δούν τον Σωτήρα τους, πρόσωπο με πρόσωπο. Και, λοιπόν, αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε αυτή την ημέρα και οι δυο τίμιοι συνάντησαν τον Θεό τους, τον οποίον προσδοκούσαν τόσα χρόνια, αφού έγινε άνθρωπος. Τώρα, Κύριε, μπορείς ν΄αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά – είπε ο Συμεών – γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα. Τώρα μπορεί να φύγει στην αιωνιότητα, τώρα μπορεί να πάει στον κόσμο των πεθαμένων για να τους φέρει εκεί τη χαρούμενη είδηση, ότι είδε στη γη τον Θεό,ενσαρκωμένο.
Ταυτόχρονα, αυτή η γιορτή είναι η πρώτη απόλυση της Θεοτόκου από τον θεϊκό της Υιό, η πρώτη της θυσία. Κάθε μωρό αρσενικού φύλου, που άνοιξε τη μήτρα, δηλαδή, κάθε πρωτότοκο παιδί σε μια οικογένεια, προσφερόταν προς τον Θεό. Γινόταν δικός Του. Αυτό το έθιμο, αυτός ο νόμος άρχισε να λιτουργεί ήδη από την αρχαιότητα, όταν ο Μωυσής οδήγησε το λαό του Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο. Τότε ο πεισματάρης Φαραώ δεν ήθελε να αφήσει τους δούλους του. Και η χώρα της Αιγύπου βασανιζόταν από τρομερές καταιγίδες και συμφορές, για να έρθει ο άνθρωπος στα συγκαλά του, κάτω από το βαρύ χέρι του Θεού, για να σωθεί.
Μια από αυτές τις πιο τρομερές ποινές, που επιβλήθηκαν στον φαραώ που πάλι και πάλι αντιτασσόταν στον Θεό, ήταν ο θάνατος όλων των πρωτότοκων στη γη της Αιγύπτπου. Μόνο τότε ταράχτηκε η πέτρινη καρδιά του φαραώ. Για μια τέτοια τιμή κερδίθηκε από τον λαό Ισραήλ, αναμένοντας τον Χριστό, η ελευθερία.
Όταν έφτασαν στην έρημο, άκουσαν τη φωνή του Θεού: το τίμημα γι αυτό το τρομερό, για το θάνατο των παιδιών, για τον πόνο των μητέρων, που έχασαν τα αγαπημένα τους παιδιά, το τίμημα με το οποίο κερδίσατε να οδηγηθείτε έξω από τη γη της Αιγύπτου, από τη χώρα της αιχμαλωσίας και της δουλείας, το τίμημα για να το θυμάστε για πάντα, το τίμημα ως λύτρα γι αυτά τα παιδιά και για εκείνες τις μητέρες είναι το να προσφέρεται κάθε πρωτότοκο παιδί αρσενικού φύλου από κάθε οικογένεια στο Ναό, να έχω Εγώ, ο Θεός, εξουσία ζωής και θανάτου.
Και λοιπόν, αφού η Θεοτόκος φέρει το μωρό της στο ναό, Τον προσφέρει ως θυσία στο Θεό. Την πρώτη φορά δίνει ελεύθερα και σύμφωνα με τον νόμο του λαού της στο Θεό το τέκνο της. Αυτές οι θυσίες συνεχίζονται μετά, κατά τη διάρκεια όλης της ζωής της. Η Θεοτόκος πρόσφερε τον Υιό της μια φορά για πάντα. Και ο Θεός και Πατέρας δέχτηκε αυτή τη θυσία – τη μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας - κι εκείνη κατέληξε στην αιματηρή θυσία του Γολγοθά.
Σήμερα διαβάσαμε και για μια άλλη συνάντηση: για το πώς μπήκανε ο τελώνης και ο φαρισαίος στο ναό, σε εκείνο το ναό, όπου ο Θεός ο Ζων περιμένει τα παιδιά Του. Ο ένας ήρθε περηφανος – ο άλλος με συντετριμμένη καρδιά. Σε αυτές τις συναντήσες δεν υπήρξε καμία θυσία. Μέσα τους, όμως, αποφασίστηκε η καταδίκη ή η σωτηρία.
Τον καθέναν από μας έφεραν κάποτε, την μέρα της βάπτισής του, στην εκκλησία. Τον καθέναν από μας τον έθεσαν μπροστά στον Θεό, για να γίνει δικός Του. Στην εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχει αρσενικό και γυναικείο φύλο. Δεν υπάρχει διαφορά. Όλοι είμαστε τα παιδιά του Θεού και γι αυτό όλους μας μας πρόσφεραν, μας έδωσαν κάποτε στο Θεό, όπως το Θείο βρέφος το πρόσφερε η Μητέρα Του.
Κάθε μάννα που στέκεται εδώ, κάποτε έφερε το μωρό της για να το δώσει στον Θεό και το δέχτηκε ξανά από τις εικόνες του Σωτήρος ή της Θεοτόκου. Ο καθένας από μας συναντάει ξανά και ξανά τον Θεό, καθε φορά, όταν μπαίνει μέσα στην εκκλησία. Ποιός από μας μοιάζει με τον τελώνη, ποιός με το φαρισαίο? Ποιός φεύγει δικαιωμένος, και ποιός με την ψεύτικη εντιμότητα,για την οποία δεν υπάρχει θέση στη βασιλεία του Θεού? Ο Συμεών και η Άννα ανάμειναν και είδανε τον Χριστό. Ο τελώνης περίμενε την κρίση μόνο για τον εαυτό του και δέχτηκε την ευσπλαχνία του Θεού. Ο φαρισαίος, που θεωρούσε τον εαυτό του έντιμο, έφυγε με τίποτα.
Βλέπετε, πώς αρχίζουμε τώρα αυτές τις εβδομάδες για να ετοιμαστούμε για την Σαρακοστή! Ας σκεφτούμε, ο καθένας από μας, τί σημαίνει, ότι τον ένα ή την άλλη έφεραν στην εκκλησία. Τους πρόσφερε στον Θεό η αγάπη της μητέρας, τους έφερε να τους φυλάξει Εκείνος, ο οποίος είναι ο φύλακας των μωρών, τους έδωσε σε Εκείνον, ο οποίος είναι ο Κύριος και η ζωή. Ας σκεφτούμε, αν είμαστε ικανοί να συναντήσουμε τον Χριστό, όπως Τον συνάντησαν ο Συμεών και η Άννα! Ας σκεφτούμε, ποιοι είμαστε – ο φαρισαίος ή ο σωσμένος τελώνης?
Αμήν